Planowanie rozwoju przestrzennego Krakowa jak dotąd nie doczekało się całościowego opracowania. Książka prof. Zygmunta Ziobrowskiego, Magdaleny Jaśkiewicz i Roberta Kuzianika wypełnia tę lukę. Autorzy nie unikają zagłębienia się w mroczne czasy II wojny światowej, niejednoznacznie oceniany okres PRL czy wreszcie targane napięciami politycznymi pierwsze trzy dekady III RP.

Obszernie zacytowano tu – nigdy jeszcze nie publikowane – wspomnienia osób kierujących pracami przy kolejnych krakowskich studiach i planach: kulisy podejmowanych decyzji, wpływ konkretnych osobowości, starcie różnych wizji i motywacji, a także pełne humoru anegdoty.

Książka zdecydowanie nie tylko dla urbanistów i nie tylko dla krakowian, ale dla wszystkich, którym nieobojętny jest wynik starcia między interesem publicznym a naciskiem wąskich grup użytkowników przestrzeni. Wynik, który cieszy nas lub boli w trakcie codziennego przemierzania ulic naszego – każdego – miasta.